vrijdag 12 april 2013

Eten met P

De man zuchtte en staarde naar het plafond.
'Het is uit de media nu'  moedigde zijn psychologe hem aan. De mensen hebben nu andere dingen om zich druk over te maken, jonge mannen die naar Syrië gaan, de crisis, het weer, ze zijn die oplichting met paardenvlees immers al lang vergeten.' 'Uit de krant is uit het gedacht' voegde ze er begripvol aan toe.
De man zuchtte weer. Het was zo eenvoudig geweest om paardenvlees toe te voegen aan al die bestaande vleesbereidingen. Hier nu uitleggen waarom hij dat had gedaan was duizend keer moeilijker, maar het moest, hij kon niet terug naar zijn oude leven. Niet meer terug.
Pascale Paepen keek haar cliënt aan. Zo raar, hier zat nu de man die verantwoordelijk was voor een gigantische voedselfraude, niemand wist dat hij de dader was, niemand wist zelfs dat hij bestond, een anonieme man, uit een anonieme stad die als arbeider in de vleesverwerkende industrie zit, en die alles belazerde. Al die arme paarden.
'Karel?' ze keek hem doordringend aan 'Waarom? Je zei eerder dat je een rede had, wil je die delen? Samen raken we er misschien uit? Toch?'

'P'

Mevrouw Paepen keek vragend.

'Eten met P, ik eet alleen eten met P,  Pasta met Pastinaak en paddenstoelen, met wat pijnboompitjes en Parmezaanse kaas, of  pompoensoep, pilav, pepertjes, paprikasalade, pappardelle met peterselie, peulen, pitten, prei,pladijs, paling en pudding.
En pizza.'
Maar ik wil gewoon alles kunnen eten, niet enkel pantervlees of poes, want het eerste vind je nergens en het tweede is zo, zo erg, al die dode katten, al die verdrietige mensen, en zo lekker is het niet.'

Mevrouw Paepen haar mond viel open,   zei deze vent dat hij katten -pardon poezen- at omdat hij enkel eten met een P at?

'Paardje is erg lekker, tussen de boterham, maar ik wou ook gewoon lasagne uit de supermarkt, of ballekes van den Ikea, en daarom heb ik paardenvlees opgekocht en 's nachts toegevoegd aan het andere vlees.'
Hij keek beschaamd naar zijn psychologe 'soms ook pony - sorry'

Hij veerde recht: 'paard is voedzaam, en lekker en er zijn genoeg paarden, en én ze hebben een P.'
'Nee, Karel dat kan echt niet' stamelde de psychologe, zoiets had ze nog nooit meegemaakt, was het een waan? of het begin van een psychose? Haar hersenen werkten koortsachtig zodat ze eerst niet merkte dat Karel dichter bij kwam. Ineens voelde ze zijn hand op haar wang.

'Mevrouw Paepen, Pascale, psychologe, u bent erg, erg P, ik voel me erg hongerig worden.'

Ineens leek katten eten niet meer zo erg voor Pascale, en schel riep ze Pïpa, de therapiekat

Geen opmerkingen:

Een reactie posten